“Magandang araw po.” Pamimintana ni Ligaya sa kanilang durungawan ay isang liham ang inihagis sa kanya ng tagahatid sulat na nagbigay ng “magandang araw.” Marahan niyang ginupit ang isang dulo ng sobre, tiningnan, nangunot ang noo at saka napahalakhak ng malakas. Yamang sa pagtitiis siya itinalaga ng tadhana ay tila kabaitan ang sumang-ayon sa gunita ng palad. Pinayporn Pagkaraan ng mahigit na dalawang linggo ay nagsisi si Nestor kung bakit siya nakapagtapat pa kay Ligaya. Ang dila ng tao’y talagang makasalanan at hindi marunong humatol. VIII. Wala nga namang unang pagsisisi. Nagdaan ang masayang kabataan nila ni Nestor na hindi na niya ganoon nagugunita. Kaya hindi pinansin ang liham ng binata. Hindi na nakuhang magmatuwid ni Ligaya. Isang matamlay na ngiti ang itinugon ng dalaga. Kaya lamang sila nagkahiwalay ay nang ipasok na siya sa kolehiyo. Nang mabalitaan ni Nestor ang kaawa-awang kalagayan ni Ligaya ay dali-daling inihandog ang kanyang tulong. Ang tibok ng puso ay makapangyarihan. Nang mabalitaan ni Nestor ang kaawa-awang kalagayan ni Ligaya ay dali-daling inihandog ang kanyang tulong. Ano kaya ang maibabayad ko sa iyong kagandahang loob?”
“Ligaya,” anang binata naman. “Ha, ha, ha.
